مدح و شهادت حضرت قاسم علیه‌السلام
پا بر زمین مکوب، عمو در کنار توست این سرو قد خمیده که دار وندار توست ای مــاه سـیـزده شـبـۀ دشـت کــربــلا مـاه شـب چـهـاردهـم بـی‌قـرار تـوست دل بُردن از امام و سـراپا عـسل شدن این کار کار بی‌هنران نیست، کار توست «لاتجزعی» بخـوان و برو تا خود خدا وقتی بهشت این همه چشم انتظار توست من فکـر می‌کـنم که خدا از در بهشت هر چه کلید ساخـته در اخـتـیار توست ای جان فـدای نغمۀ «ان تنکـرونی»ات هر کس شهید عشق شود از تبار توست حتی به بنـد کـفـش تو باید دخـیل بست این بند بـاز مـانـده گـره یادگار توست دارد زره به قـامـت تـو گـریـه می‌کـند حـتی کـلاه خود تو هم داغ دار توست قاسم شدی که روی زمین قسمتت کنند این تـکـه‌های تن سـنـد افـتخـار توست در کـربـلا ضـریح بـرایت نـسـاخـتـنـد در سینه‌های مردم عاشق مزار توست |